Op zondag 7, 14 en 28 mei speelt saxofonist Ferdi Schukking zijn solo-programma 'Lucht'. In 2000 verscheen zijn solo CD. Hij zal een aantal composities en improvisaties van deze CD en een aantal nieuwe solo's spelen.

Er wordt een selectie gespeeld uit de volgende werken:

O Amor Natural is geschreven naar aanleiding van een documentaire van Hedy Honigmann over de Braziliaanse schrijver Carlos Drummond de Andrade (1902-1987). Deze dichter schreef op hoge leeftijd erotische poÎzie. In de documentaire worden de gedichten voorgedragen door leeftijdgenoten van De Andrade en hen is gevraagd vrijelijk te associÎren met de gelezen tekst. Er ontstaat een overzicht van een eeuw liefdesbeleving met al z'n tederheid, humor, diepte en ontroerende momenten, maar ook met de grilligheid en machteloosheid van het menselijk bestaan. In de compositie komen deze elementen terug. De doorgaande 6/8 beweging, de lyrische melodie, de heftige improvisatie.

Constellaties (bouwwerken): vanuit een basis(grond)toon worden telkens dezelfde melodieën opgebouwd, die subtiel verschillend zijn. Zo ontstaat een constellatie van hetzelfde materiaal in steeds andere gedaanten.

Vogelleed wordt gespeeld op de hals en het mondstuk van de tenorsaxofoon. Door met de hand de hals te openen of af te sluiten onstaat dit karakteristieke geluid.

De resonantie van de baritonsaxofoon wordt gebruikt in het stuk Klakkeloos . Door de lengte van de buis ontstaan krachtige percussieve effecten. Er wordt zonder mondstuk gespeeld, waardoor een effect van een koperinstrument ontstaat: het overblazen van de toon. Het stuk eindigt als ware de bariton een slagwerk instrument.

N'dida is geschreven voor sopraansaxofoon in 1987. Dit Hebreeuwse woord betekent 'zoektocht door de bergen'. Het korte motiefje bevat enkele microtonen (tonen tussen de bij ons gebruikelijke halve toon afstand). In andere culturen zijn deze tonen gemeengoed. Op saxofoon zijn deze kwarttonen te spelen met speciale greep combinaties. Dat samen zorgt ook voor de aparte klankkleur en sfeer van de improvisatie.

De sfeer van de kapel 'Het Klooster' in Sambeek inspireerde tot de geïmproviseerde Ode aan de Engelen . De elf-toons reeks ontstond ter plekke en blijft spanning houden door de vele rusten die gespeeld worden. Verstilling en sereniteit zijn het gevolg.

Antahkarana is ontstaan vanuit de inspiratie door de eeuwenoude traditionele culturen. De vreemde nasale klanken ontstaan door onconventionele greep combinaties en roepen associaties op met oosterse slangenbezweerders. Je kunt er echter ook de boventoonzang van de Pygmeeën in herkennen en het repetitieve karakter van de melodie doet weer denken aan de Australische didjeridu (Aboriginals). Antahkarana betekent: 'de brug tussen het bewustzijn van de persoonlijkheid en het bewustzijn van de ziel' (Alice A. Bailey).

In Nevels wordt een sterk meditatieve sfeer opgeroepen door de toepassing van de 'circulair breathing' techniek samen met een afwijkende grepencombinatie. Trillers veranderen van kleur, voeren dynamisch naar een hoogte-punt en verstillen tot alleen slierten geluid in de geest achter-blijven.

Op saxofoon kunnen ook meerklanken gespeeld worden. Zelfs accoorden zijn met bepaalde greepcombinaties en een zeer flexibele embouchure (mondstand) tot klinken te brengen. Het stuk Multiphonics wordt gespeeld op sopraansaxofoon. Eerst rustig, chromatisch, modulerend en weer terug. Dan heftiger, met dissonanten, schril en hoog. Het middengedeelte 'Vogel-vlucht', suggereert meerdere tonen door de snelle arpeggio-(stapeling) beweging. Tot slot dezelfde rust, andere accoorden.

Klipzo is een aanstekelijk melodietje, gebaseerd op de Caribische Calypso. In het B-stukje wordt het thema een halve toon hoger gespeeld en bovendien één tel verschoven (de beat omgedraaid). Bovendien heeft het geen acht maten, maar zeven. Een melodietje om fluitend mee naar huis te gaan.

Farewell is gewoon een mooie melodie.

Duo improvisatie. Afhankelijk van de luimen van dit jonge pianotalent, zal een duo gespeeld worden.

Op zondag 21 mei speelt pianist Jarno van Es met zijn band (zie programma april 2006)

Ferdi Schukking (Amsterdam, 1959)

Saxofonist Ferdi Schukking is afgestudeerd op sopraansaxofoon bij Adri van Velsen in Maastricht. Daarnaast studeerde hij compositie bij Misha Mengelberg in Amsterdam en microtonaliteit bij dr. Rudolf Rasch in Utrecht.

Zijn klassieke opleiding vindt z'n weerklank in het 'Delphi saxofoonkwartet', een duo met pianiste Bea de Jong en diverse ad hoc ensembles waarin hij speelt. In zijn saxofoon soloprogramma 'De Ontmoeting' combineert hij klassieke en geïmproviseerde muziek.

In 1989 won hij met Ingeborg van Stiphout (piano) het KRO-saxofoonconcours lichte muziek en in 1995 verwierf hij de Dordtse Jazzprijs met zijn septet 'Very Shucking'. Zijn Grapjazz ensemble 14CMS combineert jazz-   en popmuziek. Het programma 'Weemoed' met danseres Truusje Graste verhaalt over de confrontatie tussen dans, beweging en muziek. Naar aanleiding daarvan verscheen in 2000 de solo CD 'Lucht'. Als studiomuzikant heeft hij aan verschillende andere CD producties meegewerkt.

Hij speelt met 'Triosonic' hedendaagse geïmproviseerde muziek, gebaseerd op moderne compositietechnieken uit de 20 e eeuwse klassieke muziek. De CD's met dit trio zijn enthousiast ontvangen door pers en publiek. In november 2002 is Triosonic op tournee geweest met gastsolist pianist Michiel Braam.

Met het Roemeense 'Jazz Unit' verscheen de CD 'From Now On' en trad hij op in Roemenie en Frankrijk. Met 'Sinew' (van drummer Ruud van Helvert) in Spanje en Duitsland. De groep '4 Horns Only' (trombone, hoorn en 2 saxofoons) speelt eigen composities en 'Gemong' (met tabla-speler Sandip Bhattacharya) zoekt de confrontatie tussen twee vertegenwoordigers van de Indiase klassieke muziek en twee Nederlandse improvisatoren. 'The Cricketeers' spelen de liedjes van Walt-Disney in een jazz-sextet bezetting met zanger Marco Wetzer. Marco heeft met Gabby Bakker ook de Kinderliedjes gezongen op teksten van Hans Dorrestijn. Deze 12-toons composities zijn in 2003 op CD opgenomen.

In 2005 zijn twee DVD's verschenen met het programma 'Afscheid'. De beelden van de zwerm spreeuwen passen goed bij de muziek van Ferdi Schukking.

Ferdi Schukking experimenteert veel met microtonen. Hij heeft veel samengewerkt met kunstenaars, dansers en dichters. Naast de sopraansaxofoon speelt hij ook tenor-, bariton- en altsaxofoon.

Ferdi Schukkings veelzijdigheid is herkenbaar in elke solo die hij speelt. Hij weet een gevoel, dat kenmerkend is voor een specifieke compositie, te vertolken op een wijze die past bij dat moment. Zijn flexibiliteit en openheid geven zijn muziek haar vitale en speelse karakter.