Terug naar index Triosonic | Terug naar "Over Triosonic"

Bestel CD

Cover Triosonic-Live at Artishock

"Live at Artishock". Live opgenomen in Artishock, Soest op 14 juni, 1997.
Ferdi Schukking (saxofoons), Theo Hoogstins (bas), Ruud van Helvert (drums)
  • De Visserstraat Blues is een blueslick gespeeld door de bas- die zich heel verrassend naar een driekwartsmaat ontwikkelt. Tijdens de improvisatie kan de driekwartsmaat op elke willekeurige plek gespeeld warden. De 14-maten structuur drijft de vier om vier met de drums tot een spannende climax.

  • 444 & 453 is een ballad met een twaalftoons melodie. De cijfers refereren aan het gebruik van complementaire vierklanken, die te vergelijken zijn met de harmolodics van Ornette Coleman. Het 453 staat voor een vierklank, een vijfklank en de zeer verrassende e-mineur drieklank aan het einde van het thema.

  • Op saxofoon kunnen ook meerklanken gespeeld warden. Zelfs accoorden zijn met bepaalde greepcombinaties en een zeer flexibele embouchure (mondstand) tot klinken te brengen. Het stuk Multiphonics wordt gespeeld op sopraansaxofoon. Eerst rustig, chromatisch, modulerend en weer terug en vervolgens heftiger, met dissonanten, schril en hoog.
    Het tweeds gedeelte -Vogelvlucht- suggereert meerdere tonen door de snelle arpeggio-(stapeling) beweging. De 'circular breathing' techniek versterkt dit effect.

  • 7th Hour Blues. Door een twaalftoonsreeks, gebaseerd op het zevende uur van Schat's toonklok, te projecteren op een mineurblues, ontstaat er een grillige lick waarvan de laatste noot pas de toonsoort bevestigt. De bariton-saxofoon en de bas soleren 'lick om lick' waama de drumsolo door beide instrumenten begeleid wordt met een ritmisch patroon.

  • Wind in Rockanje ontstond tijdens een optreden op het strand van deze Zuidhollandse badplaats. Het ruisen van de zee is te horen in de 'valse lucht' van de tenor. Het water kabbelt door de twee accoorden van de bas. Gaat het stormen?

  • Octocon (Octotonische constructie) is een compositie gebaseerd op twee octotonische toonladders die zijn verwerkt als reeksen volgens de toepassingen van Arnold Schönberg. Door deze reeksen te harmoniseren als twee septiemaccoorden ontstaat een humoristische verwijzing naar de blues.

  • Spiral Sequence is een twaalftoonsreeks die door de ritmische variatie iedere keer als zij herhaald wordt een ander karakter heeft. De kreeft van de reeks leidt de solo in, waarin de musici de reeks als uitgangspunt voor de solo gebruiken.

  • 'O amor natural' is geschreven naar aanleiding van een documentaire van Hedy Honigmann over de Braziliaanse schrijver Carlos Drummond de Andrade (1902-1987). Deze dichter schreef op hoge leeftijd erotische poëzie. In de documentaire worden de gedichten voorgedragen door leeftijdgenoten van de Andrade en ze gevraagd vrijelijk te associëren met de gelezen tekst. Er ontstaat een overzicht van een eeuw liefdesbeleving met al z'n tederheid, humor, diepe en ontroerende momenten, maar ook met de grilligheid en machteloosheid van het menselijk bestaan. In de compositie komen deze elementen terug. De doorgaande 6/8 beweging, de lyrische melodie, de heftige improvisatie.

  • Klipzo is een aanstekelijk melodietje, gebaseerd op de Caribische Calypso. In het B-stukje wordt het thema een halve toon hoger gespeeld en bovendien een tel verschoven (de beat wordt omgedraaid). Bovendien heeft het geen acht maten, maar zeven. Een melodietje om fluitend mee door het huis te gaan.